The Return
Από το σώμα δουλειάς Moving Still, Still Moving
Moving Still, Still Moving
Το “Moving Still, Still Moving” παρουσιάζει μια σειρά από αφηρημένα τοπία, όπως αυτά παίρνουν μορφή μέσω της κίνησης. Κινητήριος δύναμη των έργων δεν αποτελεί η ανάγκη για την ανάδειξη μιας μορφολογίας αλλά αντίθετα η πρόθεση της σύλληψης των αντιληπτικών και ερμηνευτικών δυνατοτήτων του χώρου και του χρόνου με κύριο σημείο αναφοράς τη θεωρία του χωροχρόνου του Albert Einstein. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις οριζόντιες συνθέσεις όπου το χρώμα, ή η έλλειψη αυτού, τραβά την προσοχή στα κενά ή σε αυτό που φαίνεται να είναι προσεκτικά απεικονισμένες γραμμές που δημιουργούν χώρο. Οι εικόνες αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στον υπολογισμό και τον αυθορμητισμό, χωρίς ωστόσο να δεσμεύονται με κανένα από τα δύο. Παίρνοντας τη μορφή δίπτυχων και τριπτύχων εξαιτίας της ρευστότητας και της συνεχούς φύσης του χρόνου, κάθε εικόνα απεικονίζει μια κινούμενη στιγμή στο χρόνο, όπου το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ενώνονται και εκδηλώνονται σαν μια μεταμορφωτική σύνθεση του χρόνου. Τα ζεύγη των εικόνων ωστόσο δεν έχουν τραβηχτεί σε μια ακολουθία λήψεων ή στο ίδιο μέρος, όπως κάποιος μπορεί να περιμένει. Αυτή η αντίθεση εγείρει το ερώτημα της συσχέτισης χώρου και χρόνου αλλά και των ίδιων των αντιληπτικών μας προσδοκιών. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας είναι παρούσα μια διαρκής εναλλαγή στην αντίληψη του χώρου και του χρόνου καθώς το σημείο εστίασης αλλάζει μέσα στο οπτικό πεδίο της φωτογράφου. Οι εναλλασσόμενες διαστάσεις προκύπτουν από την παραποίηση των φακών, τη διαφοροποίηση των βαθών του πεδίου και τη δημιουργία μιας μη συγκεκριμένης τοποθέτησης του αντικειμένου στην εικόνα. Ταυτόχρονα, μια αίσθηση επιτάχυνσης ή επιβράδυνσης βιώνεται ακόμη και όταν η βαρύτητα καθηλώνει την καλλιτέχνη στην ίδια θέση παρόλο που κινείται με σχετικά σταθερή ταχύτητα. Αυτή η αίσθηση της διατάραξης του χρόνου απηχεί τη θεωρία της Διαστολής του Χρόνου του Albert Enstein, που αναφέρει ότι ο χρόνος μετριέται διαφορετικά από ένα ρολόι σε ένα κινούμενο αυτοκίνητο και από ένα ρολόι που είναι ακίνητο. Αυτή η διαφοροποιημένη ερμηνεία του χρόνου σχεδόν επιβάλλει το ερώτημα αν η αντίληψη κάποιου αποτελεί πραγματικότητα ή απλά μια παρερμηνευμένη γνωστική διαδικασία. Αυτές οι εναλλαγές έχουν τις ρίζες τους όμως και σε ένα βαθύτερο προσωπικό επίπεδο, (όπου) ο χρόνος ενώνεται, η καλλιτέχνης και ο θεατής καλούνται να στοχαστούν μαζί πάνω στην έννοια του «χαμένου χρόνου». Αυτό το σώμα δουλειάς παρουσιάζει την αναμέτρηση της καλλιτέχνιδας – και τελικά τον θρίαμβό της – με το αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου απέναντι σε απραγματοποίητους στόχους προσωπικής προόδου και καλλιτεχνικής έκφρασης. Το αποτέλεσμα καταλήγει σε συναρπαστικά οπτικά τοπία που επικεντρώνονται στο συνεχές παρόν.
Christina Pappas (GR)
Η Χριστίνα Πάπας (γεν. Ν. Αφρική, 1981) είναι εικαστικός φωτογράφος που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Παράλληλα με την καριέρα της στην Επικοινωνία και στο Creative Direction, εργάζεται ως καλλιτέχνης χρησιμοποιώντας την φωτογραφία ως κύριο μέσο έκφρασης. Τα έργα της αποκαλύπτουν την περιέργεια που προσεγγίζει το θέμα της και το πώς αντιλαμβάνεται και αλληλοεπιδρά με τον περιβάλλον. Εστιάζει σε macro-λεπτομέρειες επιδιώκοντας να ανακαλύψει μικρόκοσμους να μεταμορφώσει σε νέα τοπία. Η θεωρία του χωροχρόνου του Άλμπερτ Αϊνστάιν και η γνωστική διαδικασία της αντίληψης, της ερμηνείας και της μνήμης, συχνά αποτελούν πηγή στα θέματα της δουλειάς της. Χρησιμοποιεί την διαδικασία της παραγωγής έργου ως εργαλείο για την μελέτη και κατανόηση του εαυτού, τη σχέση του με το χρόνο και τη φύση, και τη συνεχή του εξέλιξη.
